راهنمای جامع جمع کردن یک کامپیوتر شخصی یا PC؛ بخش ششم – انتخاب حافظه‌ی ذخیره‌سازی
اگر فکر می‌کنید جمع‌کردن یک کامپیوتر خوب یک کار بسیار نفس‌گیر است که فقط از خوره‌های کامپیوتر و سخت‌افزار برمی‌آید، سخت در اشتباهید. در واقع مهم‌ترین قسمت در این کار، انتخاب قطعات مناسب است که باید با احتیاط این کار را انجام داد. در این سری مطالب راهنمای جمع کردن کامپیوتر شخصی، قصد داریم به معرفی تک‌تک قطعات مورد نیاز برای تکمیل یک کامپیوتر بپردازیم. پس اگر به دنبال راه‌اندازی سیستم خودتان هستید، این راهنما را از دست ندهید.
برای مشاهده‌ی دیگر قسمت‌ها می‌توانید از لینک‌های زیر استفاده کنید:
- بخش اول – انتخاب کیس
- بخش دوم – انتخاب CPU
- بخش سوم – انتخاب کارت گرافیک
- بخش چهارم – انتخاب مادربورد
- بخش پنجم – انتخاب RAM
- بخش ششم – انتخاب حافظه ذخیره‌سازی
- بخش هفتم- انتخاب منبع تغذیه (پاور)
- بخش هشتم – انتخاب قطعات مکمل
- بخش نهم – سرهم کردن قطعات
- بخش دهم – نصب مادربورد و منبع تغذیه
- بخش یازدهم – اتصال کابل‌ها، کارت‌ها و درایوها
- بخش دوازدهم- راه‌اندازی اولیه‌ی سیستم
در چند سال اخیر شاهد کاهش تدریجی قیمت حافظه‌های SSD بوده‌ایم تا جایی که دیگر همه می‌توانند صاحب یکی از آن‌ها باشند. درحالی‌که این حافظه‌ها تفاوتی در عملکرد و سرعت پردازش‌ها ایجاد نمی‌کنند، اما در عوض سرعت بارگذاری و لودشدن را به طرز محسوسی افزایش می‌دهند. علاوه بر این سرعت انتقال فایل‌ها هم افزایش چشمگیری خواهد داشت و حالا که SATA 3 جایگزین SATA 2 شده است، حتی ارزان‌ترین اس‌اس‌دی‌ها هم عملکرد بسیار خوبی خواهند داشت. درنهایت همین دلایل برای خرید یک حافظه‌ی SSD به‌جای هارددیسک‌ها کافی است.
بااین‌وجود SSDها هنوز راه بسیاری را برای جانشینی هارددیسک‌ها در پیش دارند و هنوز هم برای نگه‌داری فایل‌ها مقرون‌به‌صرفه نیستند. خوشبختانه قیمت هارددیسک‌ها به‌قدری ارزان شده است که بتوان بودجه‌ای را هم برای SSD کنار گذاشت و ترکیبی از این دو را در سیستم به کار گرفت.
ظرفیت SSD فقط و فقط به مقدار بودجه و نوع استفاده‌ی شما بستگی دارد. در پایین‌ترین حد می‌توان یک اس‌اس‌دی ۱۲۰ گیگابایتی را برای نصب کامل مثلاً ویندوز به همراه نرم‌افزارهای پرکاربرد مانند مجموعه‌ی آفیس مایکروسافت و یا مجموعه‌ی نرم‌افزارهای ادوبی استفاده کرد که به‌راحتی پاسخگو است. اگر یک پله بالاتر برویم، می‌توان با هزینه‌ی اضافه‌تر یک اس‌اس‌دی ۲۵۰ گیگابایتی تهیه کرد. مزیت آن می‌تواند فضای اضافه‌اش برای نصب بازی‌ها باشد. اگر هم توانایی خرید SSDهای ۵۰۰ گیگابایتی و یک ترابایتی را داشته باشید شاید بتوان حتی هارددیسک را هم کنار گذاشت و برای نگه‌داری فایل‌ها به همان اس‌اس‌دی هم بسنده کرد.
در کنار فرمت‌هایی جدیدی مانند SATA Express و M.2 که نوظهور هستند و توانسته‌اند سهم خوبی هم در بازار و محبوبیت کسب کنند، هنوز هم SATA بیش‌ترین استفاده را برای حافظه‌های ذخیره‌سازی دارد. درایوهای سنتی SATA دارای محدودیت سرعت انتقال اطلاعات 6 گیگابیت بر ثانیه هستند که در عمل سقف سرعت آن‌ها 550 مگابایت بر ثانیه است. در همین حال، فرمت‌های SATA Express و M.2 که بر مبنای PCIe هستند، در تئوری سرعت‌هایی معادل ۱۶ و ۳۲ گیگابیت بر ثانیه را دارا هستند که البته در عمل به دلیل اشتراک آن‌ها با دیگر اسلات‌های PCIe، شاهد سرعت‌های پایین‌تری در انتقال هستیم. برای کسب اطلاعات بیش‌تر درباره‌ی PCIe Express می‌توانید به این مطلب مراجعه کنید.
آخرین راه موجود درزمینه‌ی حافظه‌های ذخیره‌سازی برای افزایش سرعت و یا امن نگه‌داشتن اطلاعات، استفاده از RAID است. RAID مخفف Redundant Array of Independent Disks یا آرایه‌ی چندگانه‌ی دیسک‌های مستقل است و مجموعه روش‌هایی برای اتصال چند هارددیسک جدا به هم است. هدف اصلی فناوری آرایه‌ی چندگانه‌ی دیسک‌های مستقل یا RAID، پیوند دادن چند دیسک سخت جداگانه در چهارچوب یک آرایه یا Array، برای دستیابی به کارایی، پایایی و گنجایشی بیش از یک دیسک بزرگ و گران است. هم‌چنین کل این آرایه برای سیستم‌عامل میزبان، به‌گونه‌ای یکپارچه رفتار می‌کند. اکثر مادربوردهای رده‌بالا که امکانات بالایی دارند، از حالت‌های 0، 1، 1+0 و 5 این فناوری پشتیبانی می‌کنند.
هرکدام از این حالات روی تعداد هارددیسک‌ها تأثیر مستقیم دارد. پس در زیر توضیح کوتاهی برای هرکدام آورده‌ایم:
RAID 0 اطلاعات را به چند قطعه تقسیم می‌کند که در دو یا چند هارددیسک به‌طور هم‌زمان پراکنده می‌شوند و با این کار مثلاً برای دو هارددیسک سرعت انتقال دو برابر می‌شود. یکی از مزایای بزرگ این روش این است که اگر یکی از درایوها نتواند اطلاعات را ثبت کند، کل اطلاعات از بین خواهد رفت.
RAID 1 هم اطلاعات را در همه‌ی درایوها آینه یا mirror می‌کند. بدین ترتیب که اگر یکی از درایوها نتواند پاسخگو باشد، می‌توان اطلاعات را از درایو دیگری استخراج کرد و یکی از معایب این است که مقدار ظرفیت در دسترس افزایشی پیدا نمی‌کند؛ چون اطلاعات مشابه در چند درایو ذخیره می‌شود. طبیعی است که سرعت نوشتن در این حالت برابر سرعت نوشتن کندترین هارددیسک است.
RAID 0+1 که یک RAID هیبریدی نامیده می‌شود، درواقع ترکیبی از RAID 0 و RAID 1 است، یعنی اطلاعات هم چند قطعه می‌شود و هم آینه می‌شود که مشخصاً تعداد هارددیسک‌ها باید از ۴ بیش‌تر باشد.
RAID 5 بیت‌به‌بیت اطلاعات را جفت‌سازی می‌کند تا بتوان اطلاعات را ریکاوری یا بازگردانی کرد. این بیت‌ها در بین همه‌ی درایوها پخش می‌شوند که همین امر باعث افزایش سرعت می‌شود.
تولید جفت‌بیت‌ها در RAID 5 نیاز به پردازش نسبتاً سنگینی دارد که خوشبختانه باوجود پردازنده‌های قدرتمند امروزی مشکل بزرگی نخواهد بود. بالعکس در RAID 0 و RAID 1 پردازش چندان زیادی نیاز نیست. گیمرهایی که فقط عملکرد بهتر را می‌خواهند و از دست رفتن اطلاعت برایشان مهم نیست معمولاً RAID 0 را انتخاب می‌کنند. هرکسی هم که اطلاعات باارزش زیادی دارد که نمی‌خواهد آن‌ها را از دست بدهد از RAID 1 استفاده می‌کند.
اگر هنوز هم در انتخاب بین SSD و HDD شک دارید، این مقاله را از دست ندهید:
از سیر تا پیاز؛ مقایسه کامل درایو SSD در برابر هارد دیسک HDD ؛ یک بار برای همیشه!