راهنمای جامع جمع کردن یک کامپیوتر شخصی یا PC؛ بخش یازدهم – اتصال کابلها، کارتها و درایوها
اگر فکر میکنید جمعکردن یک کامپیوتر خوب یک کار بسیار نفسگیر است که فقط از خورههای کامپیوتر و سختافزار برمیآید، سخت در اشتباهید. در واقع مهمترین قسمت در این کار، انتخاب قطعات مناسب است که باید با احتیاط این کار را انجام داد. در این سری مطالب راهنمای جمع کردن کامپیوتر شخصی، قصد داریم به معرفی تکتک قطعات مورد نیاز برای تکمیل یک کامپیوتر بپردازیم. پس اگر به دنبال راهاندازی سیستم خودتان هستید، این راهنما را از دست ندهید.
برای مشاهدهی دیگر قسمتها میتوانید از لینکهای زیر استفاده کنید:
- بخش اول – انتخاب کیس
- بخش دوم – انتخاب CPU
- بخش سوم – انتخاب کارت گرافیک
- بخش چهارم – انتخاب مادربورد
- بخش پنجم – انتخاب RAM
- بخش ششم – انتخاب حافظه ذخیرهسازی
- بخش هفتم- انتخاب منبع تغذیه (پاور)
- بخش هشتم – انتخاب قطعات مکمل
- بخش نهم – سرهم کردن قطعات
- بخش دهم – نصب مادربورد و منبع تغذیه
- بخش یازدهم – اتصال کابلها، کارتها و درایوها
- بخش دوازدهم- راهاندازی اولیهی سیستم
امروزه اسلاتهای یک، دو، چهار، هشت و شانزده باندهی PCI Express جای PCI را گرفتهاند و کارتهای کوتاه یا بلند را پشتیبانی میکنند. در تصویر زیر یک اسلات تک بانده و یک اسلات ۱۶ باندهی PCIe و یک اسلات PCI برای مقایسه نشان دادهشدهاند.
اسلاتهای PCIe این اجازه را میدهند تا کاربر بتواند کارتهای کوچکتر را هم در آنها نصب کند. مثلاً میتوان یک کارت 1x را در اسلات 16x جا زد. بالعکس میتوان کارتهای بزرگتر را در اسلاتهای کوچکتر نصب کرد؛ اما به شرطی که انتهای اسلات بسته نباشد. چون نمیتوان از روی دفترچه یا تصاویر، باز یا بسته بودن انتهای اسلاتها را تشخیص داد، معمولاً شرکتهای سازندهی مادربورد همهی اسلاتها را 16x میسازند.
نصب کارت گرافیک نسبتاً آسان است. کافی است آن را روی اسلات 16x قرار دهید و فشار دهید تا چفت انتهای اسلات، انتهای کارت گرافیک را کاملاً درگیر خود کند و محکم شود. این چفتها در همهی اسلاتها بهجز اسلاتهای PCI و PCIe 1x وجود دارد. درنهایت باید بالای کارت گرافیک را با یک پیچ به کیس متصل کنید تا کاملاً در جای خود محکم باشد. برای انواع دیگر کارتها هم باید همین مراحل را انجام دهید.
درایوهای داخلی ۳.۵ اینچی معمولاً با ۴ پیچ مخصوص در جای خود قرار میگیرند و درایوهای ۲.۵ اینچی هم پیچهای مخصوص به خود را دارند. درایوهایی مثل دیویدیرایتر یا بلوری هم باید از بیرون کیس به داخل جا زده شوند و مثل بقیهی درایوها نیاز به پیچ دارند. بسیاری از کیسهای جدید هم شامل ریلهایی برای آسانتر کردن فرآیند نصب درایوها هستند که نیاز به بستن پیچهای متعدد را از بین میبرد.
همانطور که در قسمتهای پیشین اشاره کردیم، مادربوردهای جدید برای تغذیه به استانداردهای جدید EPS مجهز شدهاند که البته میتوان از کابل برق ATX که ۲۰ پین دارد هم در آن استفاده کرد. در تصویر میبینید که چگونه یک کابل ۲۰ پینی به پایهی ۲۴ پینی متصل شده است.
یکی از دلایل اضافه شدن ۴ پین به این اتصالات، افزایش شدتجریان ورودی به مادربورد برای تأمین نیاز اسلاتهای جدید PCIe است. درحالیکه کارتهای گرافیک با اتصال ۲۰ پینی دچار مشکل نمیشوند، اما خیلی از سازندگان استفاده از اتصال ۲۴ پینی را توصیه میکنند.
دربارهی رابطهای ۴ و ۸ پایهای مخصوص سیپییو هم نکات مهمی وجود دارد که باید بدانید. کابل ۴ پینی ابتدا با نام P4 شناخته میشد که شرکت اینتل آن را مخصوص تأمین برق پردازندههای پنتیوم ۴ خود ساخته بود و سپس به یک استاندارد تبدیل شد و مادربوردهای مبتنی بر AMD هم از آن استفاده میکنند. رابطهای ۸ پینی هم متناسب با نیاز پردازندههای پنتیوم D به وجود آمدند. بااینحال بسیاری از پردازندههای AMD میتوانند با اتصال ۴ پینی هم کار کنند.
در تصویر بالا میتوانید بهوضوح رابط اتصال کابل فن CPU را ببینید که ۴ پایه دارد. در سمت دیگر رابط سبز را میبینید که مخصوص درگاههای صدای پنل جلوی کیس است. طراحی ۴ پینی مخصوص فن پردازنده برای کنترل هوشمند سرعت فن تعبیه شده است که البته میتوان رابط ۳ تایی را هم به آن متصل کرد.
کابلهای صدای مخصوص پنل جلوی کیس هم در دو نوع AC97 و HD-Audio هستند که مشخصاً اچدی استاندارد جدیدتری است که AC97 را کاملاً کنار زده است. معمولاً این کابل که مخصوص پنل جلوی کیس است از بقیه کابلهایی که مربوط به کیس هستند جداست تا کاربر بتواند راحتتر آن را پیدا و متصل کند.
کلیدهای روشن و خاموش کردن، ریست کردن، چراغ الایدی مربوط به هارددیسکها و وضعیت روشن بودن کیس معمولاً همه به پایههای مشخصی که در کنار هم هستند متصل میشوند. معمولاً کابلهای رنگی را باید به پایههای مثبت متصل کرد. کابل سفید یا سیاه هم مربوط به پایههای منفی یا زمین است. اگر کلیدهای روشن و خاموش و ریست بهدرستی کار میکنند ولی چراغهای LED نه احتمالاً کابلهای مربوط به چراغها را برعکس جا زدهاید.
بیش از ۱۵ سال است که رابطهای مخصوص USB استانداردسازی شدهاند. برای اتصال کابل مربوط به یواسبیهای پنل جلوی کیس کار بسیار راحت است؛ چراکه یکی از پایهها در آن مسدود است و فقط به یک حالت میتوان کابل آن را متصل کرد.
اتصال کابلهای مربوط به قطعات
در تصویر زیر میتوانید درگاههای مربوط به اتصال کابل برق و دیتای SATA را مشاهده کنید که در سمت چپ قرارگرفتهاند. برخی درایوهای ساتای قدیمی از کابل برقهای ۴ پینی هم پشتیبانی میکردند که در تصویر زیر نمونهای از آنها را میبینید. برچسبی را هم که مشاهده میکنید مربوط به یک هشدار است؛ هشداری دربارهی اینکه نباید همزمان کابل برق ۴ پینی و کابل برق SATA را به درایو متصل کرد.
بسیاری از کارتهای گرافیک برای بهکارگیری حداکثر توان خود نیازی بیش از مقدار برقی دارند که اسلاتها میتوانند تأمین کنند؛ بنابراین به یک کابل برق ۶ پینی هم نیازمندند که میتوانید در تصویر زیر آن را ببینید. البته کارتهای گرافیک جدیدتر به اتصال ۸ تایی نیاز دارند که آمپراژ بالاتری دارد. نکتهی بسیار مهم دربارهی این کابل این است که نباید آن را با کابلهای ۴ تایی و ۸ تایی که به مادربورد متصل میشوند اشتباه بگیرید. خوشبختانه کابلهای جدید ۸ تایی مخصوص کارتهای گرافیک بهگونهای طراحی شدهاند که نمیتوان آنها را حتی با زور زیاد بهجای اتصال مربوط به پردازنده جا زد.
آیا یک هارددیسک قدیمی دارید که اطلاعات درون آن برایتان مهم است اما از اتصالات SATA پشتیبانی نمیکند؟ متأسفانه مبدلهای SATA به ATA هم در سازگاری محدودیتهایی دارند؛ اما اگر واقعاً میخواهید آن اطلاعات را بازیابی کنید باید از آداپتورهای یواسبی خارجی مخصوص هارددیسکهای قدیمی استفاده کنید که بدون مشکل کار میکنند.
همانطور که در تصویر بالا میبینید، پایههای مربوط به اتصال ATA کامل نیستند و یکی از پینها خالی است. این امر برای جلوگیری از نصب اشتباه کابل است.
سرانجام آخرین مطلب مربوط به سختافزار یک کامپیوتر را هم برایتان به رشتهی تحریر درآوردیم و قسمت باقیمانده مربوط به نصب سیستمعامل و تنظیمات سادهی مربوط به BIOS است. پس قسمت آخر را هم از دست ندهید.
نظرات بسته شده است.