5 استفاده‌ی صلح‌آمیز از پهپادها که می‌تواند جهان اطراف ما را تغییر دهد!
نایروبی کنیا، هواپیماهای بدون سرنشین یا همان پهپادها به ابزاری کشنده تبدیل شده‌اند. بنابر گزارشات منتشره، این سلاح‌های مخوف در آسمان کشورهایی مانند پاکستان، سومالی و یمن پرواز می‌کنند و منتظر فرصتی هستند تا با مشاهده اهداف، آن‌ها را مورد اصابت قرار دهند.
اما این مورد، تنها یکی از موارد متعدد استفاده‌های این پهپادها را شامل می‌شود. این هواپیماهای بدون سرنشین که UAV نامیده می‌شوند ( مخفف وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین) می‌توانند نقش‌های مهم‌تری در زندگی بشر ایفا کنند و نهایتا جهان را به مکان بهتری برای زندگی مبدل سازند.
پروژه‌های آمازون پرایم ایر و یا پروژه وینگ گوگل از جمله استفاده‌های صلح‌آمیز از این دستگاه‌های ساخت بشرند که برای تحویل کالاهای مورد نیاز مردم به درب منزلشان مورد استفاده قرار می‌گیرند.
Patrick Meier سرپرست انستیتو تحقیقاتی قطر در این‌باره می‌گوید:
مردم متوجه نمی‌شوند که دنیای اطرافشان چقدر سریع در حال تغییر است. پهپادها به دستگاه‌هایی مبدل خواهند شد که همه‌جا حاضرند. هزینه ساخت این هواپیماهای کوچک از صدهاهزار دلار در سال‌های گذشته به هزینه‌ای مشابه تولید گوشی‌های هوشمند تقلیل یافته و این مقدار بازهم در حال کاهش است. این دستگاه‌ها، ارزان‌تر، هوشمند‌تر، خودکارتر، کوچک‌تر و نهایتا سبک‌تر و امن‌تر خواهند شد.
اینکه این دستگاه‌ها چقدر کوچک خواهند شد تحقیقی است که Jonathan Legard سرپرست موسسه پلی‌تکنیک EPFL به آن پرداخته است. وی معتقد است اندازه آن‌ها همانند فنچ ( ساره) خواهد شد و می‌توانند بر روی شانه‌های شما حضور داشته باشند تا با رهگیری و نمایش جنبه‌های مختلف زندگی، همانند گوشی‌های هوشمند به بهتر شدن زندگی شما کمک کنند.
اگرچه در کشورهایی مانند کنیا، سنگ‌اندازی‌های انجام شده در مواردی مانند حفاظت از محیط زیست یا ارسال محموله‌ها باعث کندی پیشرفت این پهپادها شده است، اما به طور کلی نگرانی از بابت استفاده سازمان‌ها و نهادهای نظامی از این هواپیماها باعث کاهش استفاده از این دستگاه‌ها در حوزه استفاده‌های بشردوستانه شده است.
با این اوصاف، در زیر به 5 مورد از موثرترین استفاده‌های این هواپیماهای بدون سرنشین در زندگی بشر خواهیم پرداخت. استفاده‌هایی که مطمئنا با پیشرفت صنعت ساخت این هواپیماها، گسترده‌تر خواهند شد.
حفاظت از محیط زیست
فعالان محیط زیست و حقوق حیوانات ممکن است با شنیدن نام هواپیماهای بدون سرنشین به یاد شکار فیل و یا کرگدن بیفتند اما استفاده از این پهپادها در حفاظت از محیط زیست را می‌توان با ذکر نمونه‌هایی مانند رهگیری حرکت حیوانات در کنیا تشریح کرد.
مشخص کردن یک شکارغیرقانونی در پناهگاه‌های محیط زیست مانند Ol Pejeta با وسعت 90هزار هکتار همانند پیداکردن سوزن در انبار کاه است. کاری که با گشت‌زنی این هواپیماها بسیار ساده‌تر شده است.
انجام سرشماری از حیوانات و یا راهنمایی گردشگران برای مشاهده مناطقی خاص از پارک‌های حیات وحش از جمله فعالیت‌هایی است که باعث کاهش فعالیت نیروهای مورد استفاده حیات وحش بر روی زمین و نتیجتا کاهش خطر برای این قشر شده است.
مقامات کنیا سدهایی را در مقابل استفاده از این پهپادها ایجاد کرده‌اند اما با همه‌گیر شدن استفاده از این هواپیماها، مطمئنا این محدودیت‌ها کاهش می‌یابند.
کشورهایی مانند نامیبیا و هند نیز در حال بررسی امکان استفاده از این هواپیماهای بدون سرنشین در جهت حفاظت از محیط زیست کشورهای خود هستند.
کمک‌های بشر دوستانه
پاسخ و کمک به مشکلات و بلایای طبیعی تا حد زیادی به طرز تفکر و مدیریت بحران سیاستمداران کشورها بستگی دارد اما وجود ابزارهای مورد نیاز در جهت تسریع در کمک‌رسانی بسیار موثر خواهند بود.
Meier که موسس شبکه استفاده از پهپادها در جهت کمک‌های انسان‌دوستانه است در این باره می‌گوید:
در حال حاضر نیز استفاده از این پهپادها را در این حوزه شاهد هستیم و آمار استفاده از آن‌ها در مقایسه با سال‌های پیش افزایش یافته است ولی مطمئنا در روزهای پیش‌رو شاهد افزایش استفاده از این هواپیماهای بدون سرنشین خواهیم بود.
در ماه جاری جلسه‌ای توسط مقامات سازمان ملل برگزار خواهد شد تا به بررسی بیشتر امکانات بالقوه این هواپیماها در فعالیت‌های مختلف یاری‌دهنده به بشر پرداخته شود.
Meier می‌گوید:
شاید هزاران سازمان انسان دوستانه وجود داشته باشند که در حال حاضر شخصا با آن‌ها گفتگو کرده‌ام که برخی از آن‌ها در حال حاضر از UAV ها استفاده می‌کنند، برخی در حال ساخت آن‌ها هستند و نهایتا برخی گام‌هایی را در جهت مطالعه مواردی که در آینده به کمک آن‌ها می‌آید برداشته‌اند.
کمک به ساخت و سازهای انجام شده بعد از فاجعه‌های انسانی، کمک‌های پزشکی، مشخص کردن محل وقوع بالایای طبیعی، ارسال مواد اولیه در جهت کمک به بازماندگان، عملیات جستجو و نجات همه و همه روش‌هایی هستند که می‌توان در آن‌ها از یک هواپیمای بدون سرنشین استفاده کرد.
در برخی موارد، این هواپیماها لایه جدیدی از جزئیات را به تصاویر ماهواره‌ای و نقشه‌های موجود می‌افزایند و یا مواد مورد نیاز را به مناطق صعب‌العبور و یا با دسترسی محدود ارسال می‌کنند.
حفظ صلح
در دسامبر سال 2013 سازمان ملل از هواپیماهای بدون سرنشین خود برای اولین بار در قسمت شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو استفاده کرد. منطقه‌ای که مملو از جنگل‌های غیرقابل نفوذ با حضور تعداد بیشمار شبه نظامیان بود و نهایتا این سازمان توانست یکی از بزرگ ترین ماموریت‌های حفظ صلح را اجرا کند.
پنج هواپیمای Selex-ES Falco با گشت‌زنی در مناطق مرزی به جستجوی فعالیت‌های نظامی غیرقانونی یا تحرکات نظامی پرداختند. در میان جنگل‌ها، این هواپیماها به دنبال کمپ‌های افراد شبه‌نظامی بودند تا بدین طریق بتوانند به حافظان صلح سازمان ملل و نیروهای کنگویی در مسیریابی بهتر کمک کنند.
در ماه می، یک هواپیمای بدون سرنشین سازمان ملل در بازگشت از ماموریت خود به طور اتفاقی یک کشتی در حال غرق شدن را در دریاچه Kivu مشاهده کرد و پس از اعزام قایق نجات، 17 نفر نجات داده شدند.
برخی سازمان‌های کمک‌رسانی از جهت به‌اشتراک گذاری داده‌ها همچنان نگرانی‌هایی در استفاده از پهپادها دارند اما سازمان ملل متحد و حافظان صلح معتقدند این دستگاه‌های پرنده یک موفقیت و ابزاری برای رسیدن به آن هستند.
استفاده از این هواپیماها در کنگو یکی از معدود مثال‌ها بود. این هواپیماها در حال حاضر در مالی در حال استفاده هستند و تدابیری جهت استفاده از آن‌ها در دیگر نقاط آفریقای مرکزی و حتی ماموریت‌هایی در دیگر نقاط جهان، اندیشیده شده است.
تحویل محموله
سازمان‌های کمک رسانی استفاده از این هواپیماهای بدون سرنشین را در رساندن محموله‌های ضروری به مناطق آسیب دیده در نظر گرفته‌اند اما سازمان‌هایی هم وجود دارند که به دنبال استفاده‌هایی در جهت تامین نیازهای روزانه مردم هستند.
نمونه‌ای از این استفاده‌ها را می‌توان به‌کارگیری هواپیماها در جهت ارسال مواد مورد نیاز در کشورهای در حال توسعه با توجه به عدم وجود ساختارهای لازم عنوان کرد.
یک پروژه که در این حوزه با نام الاغ پرنده شناخته می‌شود در کنیا در حال اجرا است. در این پروژ، بارهایی با وزن متوسط در مسافت‌های مشخص به شهرهای مختلف ارسال می‌شود. البته با توجه به وضع مقررات خاص و مشکلات موجود بر سر راه این پروژه، پس از مدتی صاحبان این پروژه مجبور شدند طرح خود را در کشورهای مجاور اجرا کنند.
Ledgard مجری این طرح می‌گوید:
هدف من پیاده‌سازی اولین پروژه ارسال محموله در آفریقا تا سال 2016 است. اولین ارسال، بسته‌هایی از محموله‌های خون در جهت نجات انسان‌هاست اما محموله‌های سنگین‌تر به مسافت‌های طولانی‌تر نیز ارسال خواهند شد.
وی می افزاید: وقتی تکنولوژی‌های جدید خودنمایی کنند و روی خط بیایند، آفریقا نیز روی خط خواهد آمد. به همین منوال، اگر آفریقا رشد پیداکند، روبوتیک نیز سریع‌تر رشد خواهد کرد.
مشخص کردن محل وقایع اتفاقیه!
پس از وقوع طوفان هایان که کشور فیلیپین را در نوامبر سال 2013 درگیر کرد، چرخ‌بال‌های بدون سرنشین توانستند کمک‌های اولیه را به محل‌های مورد نیاز انتقال دهند و همچنین موقعیت‌های مکانی مناسب برای برپایی کمپ جهت کمک به افراد نیازمند را مشخص کنند.
هواپیماهایی بدون سرنشین با بال‌های ثابت نیز تصاویری هوایی برای ایجاد نقشه‌های دوبعدی و سه‌بعدی با جزئیات کامل از تاثیرات طوفان در شهر Tacloban ایجاد کردند.
تولید نقشه‌ها و مشخص‌کردن دقیق محل وقوع حادثه و نقاط آسیب‌دیده به روند کمک‌رسانی سرعت بخشید و نهایتا تاثیر این هواپیماها در سانحه‌ها بیش از پیش ثابت شد.