ماه گذشته اتحادیه فناوران رایانه تهران از کسب مجوز برای اعطای اینترنت بدون فیلتر به اعضای این اتحادیه خبر داد. این خبر سروصدای زیادی به پا کرد و برخی متخصصین اینترنت طبقاتی را غیرتخصصی و غیراخلاقی دانستند. اما حالا ظاهراً گستره این اینترنت موسوم به اینترنت باز قرار است به نمایندگان مجلس و اساتید دانشگاه‌ها نیز برسد.
نامه درز کرده از نمایندگان مجلس برای اینترنت بدون فیلتر
گروه هکری ZZA_HACKERS اخیراً تصویر نامه‌ای از محسن پیرهادی نماینده مردم تهران در مجلس خطاب به «باقری اصلی» معاون حقوقی و پارلمانی وزارت ارتباطات را منتشر کرده است. متن این نامه به شرح زیر است:
سلام علیکم
با احترام، خواهوشمند است دستور فرمایید خط به شماره ****** را بدون بارگذاری فیلترینگ بهمراه اینترنت اقدام فرمایند.
جدای از ادبیات عجیب و اشتباهات فاحش نگارشی آقای نماینده، این نامه تأیید می‌کند که نمایندگان مجلس قرار است به اینترنت بدون فیلتر دسترسی داشته باشند. اگر به تاریخ نامه دقت کنید، متوجه می‌شوید زمان نگارش و ارسال به پیش از اعتراضات کشور و شدت گرفتن فیلترینگ باز می‌گردد؛ زمانی که اینستاگرام و واتساپ نیز در ایران فیلتر نبود.
اینترنت باز برای اساتید دانشگاه
اخیراً اما تصویر یک نامه دیگر هم از مرتضی فرخی» معاون حقوقی و امور مجلس وزارت علوم منتشر شده است. فرخی به استناد به مصوبه کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه، از رؤسای دانشگاه‌ها خواسته تا لیستی از اعضای هیأت علمی را برای دسترسی به اینترنت باز برای معاونت ارسال کنند. هدف این دسترسی «باز» هم استفاده از سکوها و تارنماهای بین‌المللی با محتوای علمی، آموزشی، پژوهشی و فناوری اعلام شده است.
هنوز مشخص نیست منظور از اینترنت باز برای اساتید دانشگاه اینترنت کاملاً بدون فیلتر است و یا تنها وب‌سایت‌ها و سرویس‌های خاصی برای آن‌ها رفع فیلتر خواهد شد. با این‌حال در هر دو صورت، شاهد مصداق بارز از اینترنت طبقاتی هستیم.
وزارت ارتباطات: اینترنت طبقاتی نداریم!
وزیر ارتباطات اما بارها ادعا کرده چیزی تحت عنوان اینترنت طبقاتی وجود ندارد. زارع پور می‌گوید وزارت ارتباطات تنها دسترسی‌های ویژه‌ای را متناسب کسب‌وکار افراد در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.
در شرایطی که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته اعتقاد دارند اینترنت آزاد باید به عنوان حق شهروندی به‌صورت برابر در اختیار همگان قرار گیرد، مسئولین کشور ما عقیده متفاوتی دارند. اما آیا نمایندگانی که خودشان مشکلات مردم را درک نمی‌کنند، می‌توانند واقعاً نماینده و مدافع حق مردم در حاکمیت باشند؟