چین دوازده ماهواره‌ی اول از مجموع 2800 ماهواره برای ساخت اولین ابررایانه خود در فضا را ارسال کرد. این زنجیره ماهواره‌ای که در مدار زمین قرار می‌گیرد به عنوان یک ابررایانه بر پایه هوش مصنوعی شناخته خواهد شد.
به گزارش Space News این ماهواره‌ها توسط شرکت ADA Space، آزمایشگاه ژیجیانگ و منطقه فناوری نیجانگ ساخته شده‌اند و قادرند داده‌های جمع‌آوری شده توسط خود را، به صورت مستقل پردازش کنند. این یعنی این دسته از ماهواره‌ها برای انجام پردازش داده‌ها به ایستگاه‌های فضایی متکی نخواهند بود.
به گزارش ورج، ماهواره‌های ذکر شده، بخشی از برنامه «رایانش ستاره‌ای» (Star Compute) شرکت ADA است که اولین ابرکامپیوتر، از مجموعه‌ای سه رایانه‌ای است که این شرکت آن‌ها را «منظومه سه رایانه‌ای» می‌نامد. هر یک از این 12 ماهواره ارسال شده به فضا، دارای 8 میلیارد پارامتر مدل هوش مصنوعی آنبرد است که توانایی انجام 744 ترا ماموریت در ثانیه را داراست.
به گفته ADA Space در مجموع این ماهواره‌ها می‌توانند 5 پتا (1000 ترا) ماموریت را در ثانیه انجام دهند. عددی که بسیار بزرگ‌تر از -به عنوان مثال- توان پردازشی موردنیاز یک پی سی کوپایلت مایکروسافت یعنی 40 ترا ماموریت در ثانیه است. هدف نهایی دولت چین رسیدن به مجموعه‌ای ماهواره‌های پردازشگر است که در مجموع بتوانند چیزی در حدود 1000 پتا ماموریت در ثانیه را انجام دهند.
ماهواره‌ها با استفاده از لیزر با سرعتی تا 100 گیگابیت بر ثانیه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و بین خود 30 ترابایت فضای ذخیره‌سازی به اشتراک می‌گذارند. 12 ماهواره‌ای که هفته گذشته به فضا پرتاب شدند، دارای محموله‌های علمی از جمله یک آشکارساز قطبش پرتو ایکس هستند که برای شناسایی پدیده‌های کیهانی کوتاه‌مدت مانند انفجار‌های پرتو گاما طراحی شده است. همچنین، این ماهواره‌ها توانایی ایجاد داده‌های دوقلوی دیجیتال سه‌بعدی را دارند که می‌تواند برای اهدافی مانند امداد اضطراری، بازی‌سازی و گردشگری مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، مزایای داشتن یک ابررایانه فضابنیاد فراتر از صرفه‌جویی در زمان ارتباطات است. این رسانه اشاره می‌کند که انتقال‌های سنتی ماهواره‌ای کند هستند و، به دلیل عواملی مانند پهنای باند محدود و دسترسی به ایستگاه‌های زمینی «کمتر از 10 درصد» داده‌های ماهواره‌ای به زمین می‌رسد. جاناتان مک‌دوول، تاریخ‌نگار فضایی و ستاره‌شناس در دانشگاه هاروارد، به این رسانه گفت: «مراکز داده مداری می‌توانند از انرژی خورشیدی استفاده کرده و گرمای خود را به فضا تابش دهند، که باعث کاهش نیاز به انرژی و اثر کربنی خواهد شد.» او همچنین افزود که هم ایالات متحده و هم اروپا می‌توانند در آینده پروژه‌های مشابهی را اجرا کنند.