این‌ها بدترین پردازنده‌های موبایلی تاریخ هستند!

این روزها پردازنده‌های A15‌ اپل و اسنپ‌دراگون 8 کوالکام می‌توانند با برخی پردازنده‌های لپ‌تاپ رقابت کنند. سامسونگ هم تراشه اکسینوس 2200 خود را با همان فناوری RDNA2 مشابه پلی استیشن 5 معرفی کرده است. با این‌حال اگر به تاریخچه پردازنده‌های موبایلی نگاه کنیم نقاط تاریکی را نیز خصوصاً در چند پردازنده موبایلی خاص خواهیم دید. در این مطلب قصد داریم چندتا از بدترین پردازنده‌های موبایلی تاریخ را برایتان لیست کنیم.

۱. اسنپ‌دراگون 810

در شرایطی که رقابت تراشه‌های اکسینوس و اسنپ‌دراگون به اوج رسیده بود، کوالکام در سال ۲۰۱۵ محصول افتضاحی را روانه بازار کرد! این پردازنده موبایلی یک مشکل بزرگ داشت و آن هم داغ کردن بیش از حد بود. با این‌که در بنچمارک‌ها، پرچم‌دار کوالکام عملکرد خوبی داشت اما داغ شدن بیش از حد، مشکلات زیادی را برای آن ایجاد کرد.

به همین خاطر سامسونگ تصمیم گرفت برای اولین (و هنوز آخرین) بار در گوشی‌های پرچم‌دار سری گلکسی اس 6 فقط از پردازنده اکسینوس 7420 خود برای همه نقاط دنیا استفاده کند. ال‌جی جی فلکس 2 اولین گوشی با اسنپ‌دراگون 810 بود که به مشکلات داغ کردن این تراشه گرفتار شد.

اچ‌تی‌سی وان M9 و شیائومی می نوت پرو هم سعی کردند با آندرولت کردن و آندرکلاک کردن فرکانس پردازنده و در نتیجه تضعیف عملکرد، از گرمای بیش از حد آن بکاهند.

ال‌جی هم در پرچم‌دار اصلی خود یعنی جی 4 از نسخه ضعیف‌تر یعنی اسنپ‌دراگون 808 استفاده کرد. کوالکام این تراشه را با هسته‌های اصلی کمتر و فرکانس پایین‌تر گرافیک معرفی کرد. به این ترتیب مشکل داغ شدن حل شد اما عملکرد این تراشه با اکسینوس 7420 سامسونگ قابل رقابت نبود.

۲. پردازنده موبایلی اینتل اتم

اینتل و گوگل در سال ۲۰۱۱ قرارداد همکاری را امضا کردند تا پشتیبانی از اندروید به پردازنده‌های اینتل نیز بیاید. این پردازنده‌ها از سری اتم بودند و با معماری‌های Medfield، Clover Trail و Moorefield توسعه داده شدند. با این‌حال در بهترین حالت می‌توان گفت پردازنده‌های اینتل هیچ موفقیتی کسب نکردند.

اولین گوشی‌های مجهز به پردازنده موبایلی اینتل، لنوو K800 و موتورولا RAZR i در سال ۲۰۱۲ بودند. با این‌حال پردازنده‌های اتم بیشتر در تبلت‌های اندرویدی به‌کار گرفته شدند. دو سال بعد ایسوس سری گوشی‌های ذن‌فون خود را در سال ۲۰۱۴ با پردازنده‌های دو هسته‌ای اینتل اتم عرضه کرد. سال بعد هم نسخه چهارهسته‌ای اتم در ذن‌فون 2 و ذن‌فون زوم استفاده شد. با این‌حال و با عدم موفقیت تراشه‌های اینتل، ایسوس در سال‌های بعد به کوالکام و مدیاتک روی آورد.

اگر منصف باشیم عملکرد این گوشی‌ها مناسب بود اما تراشه‌های رقیب از سامسونگ، کوالکام و اپل عملکرد بهتری در پردازش و گرافیک داشت.

اینتل سپس سعی کرد تا پردازنده‌های سری Silvermount را با گرافیک ARM Mali عرضه کند. با این‌حال فناوری اینتل در زمینه مودم موبایلی 3G و 4G بسیار عقب بود. تراشه‌های وای‌فای تنها نیز در میان سازندگان گوشی و تبلت خریداری نداشت. در نهایت در سال ۲۰۱۶ اینتل از توسعه بیشتر این تراشه‌های منصرف شد. این‌روزها بقایای برخی فناوری‌های اینتل را در تراشه‌های اقتصادی سری Unisoc در برخی گوشی‌های ارزان‌قیمت می‌توانید پیدا کنید.

 

۳. پردازنده‌ موبایلی ده‌هسته‌ای مدیاتک

با موفقیت تراشه‌های ۲، ۴ و ۸ هسته‌ای مدیاتک تصور کرد آینده در اختیار تراشه‌های ده هسته‌ای یا دِکاکور است. به همین خاطر این شرکت پردازنده موبایلی Helio X20 را با ده هسته و سه خوشه طراحی کرد. با این‌که حالا طراحی‌های سه‌خوشه‌ای به‌تازگی در تراشه‌های مدرن جا افتاده اما آن زمان مدیاتک نتوانست موفقیتی کسب کند.

با وجود استفاده از ده هسته، هلیو X20 و جانشین‌های آن همگی نسبتاً ضعیف‌تر از رقبا بودند. در این تراشه‌ها تنها از ۲ هسته بزرگ و ۸ هسته کم‌مصرف استفاده شده بود. به این ترتیب مدیاتک شانسی برای رقابت با اکسینوس و اسنپ‌دراگون نداشت. با این‌حال این تراشه در برخی گوشی‌های ارزان‌تر از برندهایی مثل Doogie، شارپ، LeEco و Elephone به‌کار گرفته شد.

مدیاتک در سال ۲۰۱۷ جانشین این تراشه را با نام Helio X30 با گرافیک PowerVR و پردازنده سیگنال Tensilica معرفی کرد. با این‌حال یک‌بار دیگر عملکرد نسبتاً ضعیف‌تر باعث شد X30 مشتری نداشته باشد. در واقع شکست این سری آن‌قدر بزرگ بود که مدیاتک سال‌ها از بازار تراشه‌های پرچم‌دار کنار کشید. این شرکت حالا به‌تازگی با سری دایمنسیتی خود بار دیگر به جمع رقبا بازگشته است.

 

۴. مشکلات امنیتی اکسینوس

تراشه‌های اکسینوس 4210 و 4412 نوع تازه‌ای از افتضاح را به بار آوردند! این تراشه‌ها یک آسیب‌پذیری امنیتی داشتند که امکان دسترسی روت را تنها با یک کلیک فراهم می‌کرد.

اگر با روت کردن آشنا نیستید این اقدام در واقع امکان دسترسی و دستکاری فایل‌های سیستم را فراهم می‌کند. در آن زمان بسیاری از کاربران خودشان اقدام به روت کردن گوشی برای اضافه کردن قابلیت‌های بیشتر می‌کردند. برای این دسته از کاربران این مشکل امنیتی در واقع کار را راحت‌تر هم کرده بود. با این‌حال برای نرم‌افزارهای مخرب هم دسترسی به فایل‌های سیستمی در گوشی‌های مجهز به این تراشه ساده‌تر بود.

در واقع این تراشه‌ها در محبوب‌ترین گوشی‌های اندرویدی آن زمان شامل سری گلکسی S2 و گلکسی S3 و همچنین گلکسی نوت 2 به کار گرفته شده بود. سامسونگ البته مدتی بعد متوجه این مشکل شد و با انتشار یک آپدیت امنیتی آن را رفع کرد. با این‌حال بسیاری از کاربران خصوصاً‌ اپراتورهای مختلف آپدیت را خیلی دیر دریافت کردند.

این روزها روت کردن طرفداران بسیار کمتری دارد. با اضافه شدن بسیاری از قابلیت‌ها به شکل پیش‌فرض به اندروید دیگر روت کردن به‌جز برای کاربران حرفه‌ای توجیه زیادی ندارد. همچنین اگر هم تصمیم به روت گرفتن بگیرید روند آن بسیار دشوارتر از فشردن یک کلیک در یک برنامه خواهد بود.

 

۵. ضعیف شدن آیفون به مرور زمان

سال ۲۰۱۷ برخی از کاربران آیفون متوجه شدند گوشی آن‌ها دیگر به سرعت قدیم نیست. در واقع حتی در بنچمارک‌ها، یک آیفون جدید امتیاز بسیار بیشتری نسبت به آیفون با یکی دو سال عمر کسب می‌کرد. این موضوع البته به خاطر ضعف یا افت عملکرد پردازنده‌ها نبود. اپل یک ویژگی را به‌صورت مخفیانه در iOS تعبیه کرده بود تا با گذشت زمان عملکرد پردازنده را ضعیف کند.

ابتدا کاربران تصور کردند اپل این کار را برای ترغیب کاربران قدیمی به خرید آیفون جدید انجام داده است. اپل اما در پاسخ ضمن تأیید موضوع گفت از آن‌جا که باتری گوشی‌ها به مرور زمان ظرفیت و ولتاژ خود را از دست می‌دهد، برای حفظ شارژدهی خوب، عملکرد پردازشی را محدود می‌کند. با ادامه‌دار شدن اعتراضات، اپل در iOS یک سوییچ برای فعال یا غیرفعال کردن این عملکرد اضافه کرد.

با این‌که به نظر می‌رسد اپل توجیه قابل قبولی برای این کار داشت، انجام مخفیانه آن چندان درست نبود. اکثر کاربران ترجیح می‌دهند با یک پیام مبنی بر تعویض باتری مواجه شوند، به جای این‌که عملکرد گوشی آن‌ها کندتر شود. اپل سپس یک برنامه تعویض باتری با قیمت پایین، حتی برای آیفون‌هایی که گارانتی آن‌ها تمام شده اجرا کرد. آپدیت iOS 11.3 نیز سوییچ مذکور را به آیفون اضافه کرد. با این‌حال این‌کار هنوز به‌صورت پیشفرض انجام می‌شود.

۶. سایر پردازنده های شرم‌آور موبایلی!

خوب است به جز این موارد اصلی، به چند پردازنده ناموفق دیگر هم اشاره کنیم.

اسنپ‌دراگون 835

این پردازنده موبایلی به خودی خود پردازنده خوب و موفقی بود. با این‌حال کوالکام سعی کرد آن را برای لپ‌تاپ‌های ویندوزی نیز عرضه کند. این تراشه موبایلی به هیچ‌وجه توان پردازشی لازم را برای ویندوز 10 نداشت. برخی لپ‌تاپ‌های هیبریدی مثل لنوو Mixx 630 با این تراشه عرضه شدند تا از دوام شارژ بالاتر و اتصالات خوب آن استفاده کنند. با این‌حال نمی‌توانید این لپ‌تاپ‌های مبتنی بر آرم را با مک‌بوک‌های M1 اپل مقایسه کنید.

حتی پردازنده اسنپ‌دراگون 8xc Gen 3 کوالکام نیز که حالا در برخی دستگاه‌های ویندوزی استفاده می‌شود دربرابر M1‌ اپل حرفی برای گفتن ندارد.

انویدیا تگرا 4

 انویدیا هم چندین پردازنده موبایلی برای دستگاه‌های اندرویدی عرضه کرد. تگرا 4 خصوصاً از نظر گرافیکی عملکرد بسیار خوبی هم داشت اما از نظر اتصالات مودم کمبودهایی جدی داشت. جانشین این تراشه یعنی تگرا 4i نیز یک مدل کم‌مصرف بود اما قدرت لازم را نداشت. در مجموع می‌توان گفت کماکان Tegra 3 بهترین تراشه از نسل تگرا محسوب می‌شود. انویدیا با این‌حال دیگر دنباله‌ای برای این تراشه‌های گیمینگ‌محور عرضه نکرد.

شیائومی Surge S1

 شاید کمتر کسی بداند که شیائومی هم تراشه خود را توسعه و ساخته است. این تراشه نسبتاً‌ ضعیف از هشت هسته Cortex-A53 به همراه گرافیک Mali-T860MP4 استفاده می‌کرد. با این‌حال لیتوگرافی ساخت تراشه قدیمی و ۲۸ نانومتری بود. این تراشه را تنها در گوشی شیائومی Mi 5c دیدیم که تنها در کشور چین عرضه شد. Surge S1 به عنوان اولین تجربه شیائومی افتضاح نبود اما دنباله‌ای هم برای آن عرضه نشد.

اکسینوس 990

 با این‌که نمی‌توان این تراشه را «شرم‌آور» دانست، مسلماً سامسونگ به آن افتخار هم نمی‌کند. تراشه پرچم‌دار سامسونگ برای سری گلکسی S20 در ابتدا عملکرد خوبی داشت. با این‌حال در مقایسه با اسنپ‌دراگون 865 به عنوان رقیب اصلی بسیار ضعیف‌تر بود. این موضوع زمانی برجسته‌تر می‌شود که بدانیم سامسونگ گلکسی اس 20 را با یکی از این دو تراشه در نقاط مختلف دنیا عرضه می‌کرد.

اکسینوس 990 از نظر مصرف انرژی و توان مصرفی عملکرد بدتری نسبت به اسنپ‌دراگون داشت. گلکسی S20 با تراشه اکسینوس خیلی زود داغ می‌کرد و دوام شارژ خیلی پایین‌تری هم داشت. همچنین پردازنده تصویری ضعیف‌تر آن نیز باعث می‌شد تصاویر ثبت شده توسط دوربین نسخه اکسینوس گلکسی اس 20 نسبت به نسخه اسنپ‌دراگون کیفیت پایین‌تری داشته باشد. این موضوع حتی باعث شد که کاربران زیادی به سامسونگ معترض شده و حتی شکایت قانونی هم از این شرکت ثبت کنند. با این‌حال سامسونگ وجود تفاوت عمده میان عملکرد این دو تراشه را تکذیب کرد.