دیر رسیدیم؛ این گونه عجیب تازه کشف شده اورانگوتان، درحال انقراض است!

تاکنون تصور می‌شد که تنها دو گونه اورانگوتان بر روی زمین وجود دارد؛ گونه‌های «بورنئویی» و گونه «سوماترایی» که هردوی آن‌ها جزو گونه‌های در معرض خطر محسوب می‌شوند. گونه جدید که tapanuliensis نام‌گرفته است، در جنگل محافظت‌شده «باتانگ تورو» در جزیره سوماترای اندونزی کشف‌شده است. تخمین زده می‌شود که ازاین‌گونه نادر، کمتر از 800 عدد باقی‌مانده است که نشان می‌دهد در آستانه انقراض قرار دارند.

نشانه‌هایی وجود دارد که ثابت می‌کند این‌گونه با گونه معروف به «Tapanuli» متفاوت است. پژوهش‌های قبلی نشان می‌داد که جمعیت این نوع اورانگوتان‌ها با اورانگوتان‌های دیگر متفاوت بوده و دارای برخی تفاوت‌های ژنتیکی هستند؛ اما این تفاوت‌ها آن‌قدر زیاد نبود که گونه جدیدی ازاین‌گونه استخراج‌کنیم. برای مدت زیادی تصور می‌شد اورانگوتان‌های Tapanuli متعلق به گونه Pongo abelii یا همان سوماترایی هستند.

اما در سال 2013 محققان به اسکلتی از یک اورانگوتان در منطقه Tapanuli دست پیدا کردند. این اورانگوتان که آن را «رایا» نام‌گذاری کردند، پس از آزار و اذیت و مجروح شدن توسط مردم، مرده بود. مقایسه میان جمجمه و دندان‌های رایا و 33 اورانگوتان نر دیگر، ثابت کرد که تفاوت‌های زیادی برای دسته‌بندی یک‌گونه اورانگوتان وجود دارد. محققان همچنین ژنوم 37 اورانگوتان را تحلیل کرده و دریافتند که 3 میلیون سال قبل نژاد اورانگوتان Tapanuli از اورانگوتان بورنئویی تفکیک‌شده است. پس‌ازآن، 700 هزار سال قبل نژاد بورنئویی و سوماترایی از یکدیگر تفکیک‌شده‌اند.

الکساندر نیتر از دانشگاه زوریخ که یکی از محققان این مطالعات بوده است در مقاله خود آورده است: «به نظر می‌آید که اورانگوتان‌های جنگل بوتانگ تورو نوادگان مستقیم اورانگوتان‌های اولیه هستند که از سرزمین آسیا مهاجرت کرده‌اند، بنابراین قدیمی‌ترین خط تکاملی درون جنسی اورانگوتان را تشکیل می‌دهد».

این اورانگوتان‌ها در معرض خطر شکار و از بین رفتن زیستگاه خود هستند و با کمتر از 800 عدد باقی‌مانده، آن‌ها در معرض خطر انقراض قرار دارند. در مقایسه، تخمین زده می‌شود که حدود 55 هزار اورانگوتان بورنئویی و 14 هزار اورانگوتان سوماترایی در جهان زیست می‌کنند. کشف کردن گونه جدید اولین گام برای اطمینان از این است که اورانگوتان‌های Tapanuli به میزان کافی تحت حفاظت هستند. درعین‌حال این ماجرا به ما می‌گوید که دانسته‌های ما از جهان پیرامون خود تا چه اندازه اندک است.

اریک میجارد از دانشگاه ملی استرالیا، دیگر محقق این مطالعات در مقاله خود آورده است: ««میمون‌های آدم‌وار» جزو بهترین گونه‌های قابل‌مطالعه در جهان محسوب می‌شوند. بعد از 200 سال پژوهش جدی بیولوژیکی همچنان گونه‌های جدید از این گروه پیدا می‌کنیم، پیدا کردن گونه‌های جدید از گروهی که بیش از 200 سال پژوهش جدی بیولوژیکی با خود داشته است، درباره گروه‌های دیگری که ما به‌سادگی از کنارشان گذشته‌ایم چه چیزی به ما می‌گوید؛ گونه‌های پنهان، رابطه‌های اکولوژیکی ناشناخته، گستره‌های مطالعاتی که ما نباید از آن‌ها عبور کنیم».