آیا می‌دانید بیش از چهل سال از زمان برقراری اولین تماس تلفنی با یک تلفن همراه می‌گذرد!؟
در سوم آپریل سال 1973 بود که برای اولین بار زحمات چندین ساله آقای دکتر مارتین کوپر از شرکت موتورولا جواب داد و اولین تماس تلفنی گرفته شد.
در آن روز سه شنبه آقای دکتر کوپر در حال قدم زدن در خیابان ششم شهر نیویورک بود و با خود دستگاه‌ای به سنگینی 1 کیلوگرم را حمل می‌کرد. احتمالا در آن زمان هیچ‌کدام از عابران نمی‌دانستند ماهیت این دستگاه عجیب چیست، اما در واقع این دستگاه اولین تلفن همراه بود.
Motorola DynaTAC یک دستگاه با ابعاد گسترده بود که اندازه آن حتی مناسب جیب‌های بسیار بزرگ هم نبود. این دستگاه که هیچ سیمی به آن وصل نبود می‌خواست چشم‌های جهانیان را به قابلیت‌های نهان خود خیره کند.
کوپر از آن لحظه خاص و هیجان‌انگیز استفاده کرد و با دکتر انگل رئیس تحقیقات آزمایشگاه بل که در آن زمان مناسبات نزدیکی با AT&T داشت تماس گرفت. این یک پیروزی بزرگ برای موتورولا و آقای کوپر محسوب می‌شد که حالا لقب سازنده اولین گوشی همراه نیز با خود به همراه دارد. با اینکه این دستگاه نسبت به استاندارد‌های امروزی زشت به نظر می‌آید، اما توانست پایه خلاقیت‌هایی همچون آیفون و گلکسی‌ها شود. یکی از چیز‌هایی که همیشه ما را از پیشرفت تکنولوژی خوشحال می‌کند، کاهش قیمت نسل‌های جدید است، زیرا در آن زمان دستگاه غول پیکر DynaTAC به قیمت 3500 دلار به فروش می‌رسید.
جالب توجه است که تکنولوژی تلفن همراه از همان روز‌های جنگ جهانی دوم (1940) در حال توسعه بود، اما تا دهه هفتاد میلادی پا به گستره تجاری شدن نگذاشت. اولین تماس تلفنی نیز در سال 1973 انجام شد و زمینه‌ای را برای تصویب کلی استفاده از تلفن‌های همراه تا پایان دهه هفتاد میلادی ایجاد کرد.
اولین شبکه تلفن‌های همراه در سال 1979 و در شهر توکیو ژاپن ایجاد شد و می‌تواسنت با 23 ایستگاه تمام این شهر را پوشش دهد. مدت زمانی بعد در سال 1981 در کشور‌های اسکاندیناوی این اتفاق افتاد و سپس به ترتیب این شبکه به کشور‌های سوئد، دانمارک، نروژ و فنلاند (همینجایی است که تلفن‌های خاطره انگیز نوکیا پدیدار شدند) راه پیدا کرد.
شاید این نکته جالب باشد که تلفن‌های همراه حدودا 10 سال بعد به کشوری که دکتر کوپر اولین تماس تلفنی تاریخی را گرفت رسیدند. بله حدودا 10 سال زمان سپری شد تا در سال 1983 محدوده شهر شیکاگو آمریکا به شبکه تلفن همراه مجهز شد و برای اولین بار آمریکایی‌ها توانستند گوشی همراه به دست بگیرند.
با اینکه آمریکا تاریخچه بزرگی در توسعه گوشی‌های همراه دارد اما در آن سال‌ها نوآوری‌های حوزه تلفن همراه در کشور فنلاد اتفاق می‌افتاد: در فنلاند بود که اولین بار شبکه 2G آغاز به کار کرد. همچنین در فنلاند بود که بسیاری دیگر از جنبه‌های تکنولوژی تلفن همراه کشف شد: پیام‌های متنی (شروع از سال 1993)، زنگ تماس‌ها (شروع از 1998 در فنلاند) و البته گسترش بی حد و حصر سرویس اینترنت موبایل (1999 در ژاپن).
به سرعت و با پرشی بلند تکنولوژی‌های جدیدی همچون شبکه 3G در سال 2001 (تکنولوژی 3G فوق‌العاده اهمیت زیادی دارد اما بعضی از کشور‌ها هنوز در حال دستو پنجه نرم کردن با این تکنولوژی برای اینترنت موبایل هستند) پا به زندگی بشر گذاشت. همچنین پروتوکل HSPA که برای انتقال سریع داده‌ها استفاده می‌شد و البته هنوز با نسل قبل شبکه‌ها سازگار است در آن سال‌ها ساخته شد.
اکنون با گذشت چهل سال از زمان برقراری اولین تماس با گوشی‌های همراه، ما گوشی‌های هوشمندی داریم که می‌توانند به شبکه‌های 4G LTE متصل شوند (البته نه کشور ما) و اینترنت سراسر اعمال آن‌ها و صاحبانشان را در برگرفته، گوشی‌هایی که می‌توانند با ماهواره‌ها ارتباط برقرار کنند، موقیعت مکانی ما را با بیشترین دقت معین کنند و بسیاری از ویژگی‌های بیشتر که دیگر برای ما به عادتی روزمره تبدیل شده‌اند و هر روز در حال استفاده از آن‌ها هستیم.
اما تکنولوژی قرار است در آینده چه ره‌آوردی با خود داشته باشد؟ در زمان حاضر با بی طرفی کامل باید صبر کرد و دید که چالش هر روزه بین مویایل‌ها و اینترنت چه نتیجه‌ای خواهد داشت و اتفاق بزرگ بعدی در عرصه تکنولوژی چه چیزی خواهد بود.