تلاش محققان دانشگاه استنفورد در جهت درمان اوتیسم با استفاده از گوگل گلس
در حالی که شرکت گوگل قصد دارد ابزارهای جدیدی را بر روی عینک هوشمند خود آزمایش کند محققان استنفورد در حال بررسی استفاده از این دستگاه الکترونیکی در جهت کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم به‌منظور شناسایی و البته طبقه‌بندی احساسات دیگران هستند.
در دفتر کوچکی در استنفورد، کاتالین واس و نیک هابر در حال بررسی امکان ادغام تکنولوژی شناسایی و بررسی چهره با تکنولوژی یادگیری ماشینی هستند تا بتوانند درمانی قابل استفاده در منزل برای مبتلایان به اوتیسم ایجاد کنند. پروژه عینک اوتیسم در واقع فار دوم مطالعه در زمینه بهره‌گیری از قابلیت‌های عینک هوشمند گوگل در این خصوص است.
نرم‌افزار به‌کار بسته شده از یادگیری ماشینی برای ترجمه و شناسایی عکس‌العمل و بیان احساس واس از طریق بررسی چهره‌اش بهره می‌برد. فاز دوم این پروژه، بررسی این تکنولوژی بر روی صد کودک به منظور تحقیق در خصوص امکان استفاده از آن به عنوان روشی درمانی در منزل را دنبال خواهد کرد. نرم‌افزار یادشده به بررسی احساسات در چهره‌ای که دستگاه به طرف آن اشاره شده است پرداخته و سریعا به تحلیل احساسات طرف مقابل می‌پردازد. با این اوصاف استفاده از تصاویر برای ترجمه احساسات و بیان آن برای کودکان اولین مانع در این آزمایش خواهد بود اما مشکل بزرگ‌تر اطمینان از آن است که این دستگاه منجر به یادگیری قابل ملاحظه در کودکان شود تا آن‌ها بدون استفاده از دستگاه و پس از گذشت مدت زمانی مشخص بتوانند احساسات دیگران را بررسی کنند و تشخیص دهند. هابر در این زمینه تاکید می‌کند که هدف آن‌ها از بهره‌گیری از این عینک هوشمند در پروژه یادشده، ایجاد یک پروتز همیشگی نیست.
این در حالی است که در فاز اول، 40 تحقیق در این آزمایشگاه انجام شد اما با توجه به دسترسی محدود و وجود تنها یک عینک گوگل، تحقیقات به‌طور کاملا محدود دنبال می‌شد اما با اهدای 35 دستگاه دیگر توسط گوگل و البته تامین اعتبار 379408 دلاری توسط بنیاد Packard خونی تازه در رگ‌های این پروژه جاری شد.
نهایتا تصمیم بر این شد تا با کمک آزمایشگاه MIT با عنوان Capture the Smile بازی ویژه‌ای برای این بیماران توسعه داده شود. در این بازی کودکی که عینک گوگل را بر چشم دارد باید به دنبال یافتن افرادی با نمایش احساسی خاص بر روی صورت آن‌ها باشد. با رهگیری عملکرد موجود در این بازی و البته تحلیل ویدئوهای مربوطه می‌توان الگوی رفتاری خاصی برای هر فرد حاضر در این مطالعه تشکیل داد و نهایتا به بررسی بیشتر روند بیماری پرداخت.
اگرچه در این مطالعات، کودکان تنها در طول سه بازه زمانی 20 دقیقه‌ای این عینک را به چشم می‌زنند اما نهایتا بررسی‌های انجام شده به پیشرفت تحقیقات کمک خواهند کرد. این پروژه در حال حاضر از طریق وب‌سایت خود به دعوت از متقاضیان برای شرکت در این مطالعات دست زده است.