چرا پنج سال پیش آیپد اپل را دست کم گرفتیم؟
آیپد اپل به‌تازگی پنج ساله شده است. بله، استیو جابز پنج سال پیش در چنین روزی آیپد اولیه را معرفی کرد و با وجود این‌که شاید هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد رده جدیدی از گجت‌ها را با نام تبلت بر سر زبان‌ها انداخت. اما چرا در هنگام معرفی آیپد آن را دست کم گرفتیم؟
شرکت‌هایی مانند مایکروسافت پیش از اپل تبلت‌های خود را عرضه کرده بودند که البته سنگین‌تر و پرزحمت‌تر از آیپد بود و عمر شارژ افتضاحی هم داشت اما از سیستم‌عاملی نسبتاً کامل‌تر بهره می‌برد. اما حالا تبلت‌ها به لطف آیپد گجت‌های بسیار محبوبی هستند که سالانه میلیون‌ها دستگاه از آن‌ها فروخته می‌شود و به جز اپل ده‌ها تولیدکننده دیگر نیز به جمع سازندگان تبلت پیوسته‌اند. تاکنون از خود پرسیده‌اید چرا آیپد را دست کم گرفتیم؟
یک – عدم پشتیبانی از ادوبی فلش
پشتیبانی از فلش شاید حالا مورد مهمی نباشد و حتی اندروید هم از نسخه جلی‌بین به بعد پشتیبانی از آن را قطع کرده باشد اما در آن زمان فلش یک ویژگی حیاتی برای مرور وب بود. یکی از قابلیت‌های اصلی یک تبلت مرور وب است و وب‌سایت‌های زیادی در آن زمان از فلش برای نمایش محتوا استفاده می‌کردند. اپل یک‌سال پس از معرفی اولین آیپد اعلام کرد که HTML5 استاندارد بهتری است و هیچ‌گاه پشتیبانی از فلش به آی‌دیوایس‌ها نمی‌آید. استیو جابز در این‌باره نوشت:
فلش در دوران PC ساخته شده است، برای PCها و موس‌ها. اما در دوره موبایلی کنونی و دستگاه‌های با انرژی محدودتر رابط‌های کاربری لمسی شده و استانداردهای متن‌باز وب به وجود آمده‌اند که فلش در این مورد کمبود دارد.
به اعتقاد اپل فناوری PC را نمی‌توانستید به راحتی به دستگاه‌های قابل حمل بیاورید و ضررهای پشتیبانی از فلش در آیفون و آیپد بیشتر از فواید آن بود. به‌هرحال چه این عقیده درست باشد و چه نباشد آن زمان عدم پشتیبانی از فلش عیب بزرگی بود که در یک صفحه‌نمایش بزرگ‌تر نسبت به آیفون 3.5 اینچی بیشتر به چشم می‌آمد.
حالا که بیشتر وب‌سایت‌ها از فلش تنها برای تبلیغات استفاده می‌کنند همان بهتر که فلش غیرفعال باشد و انرژی تبلت ما را به هدر ندهد!
دو – آیپد نام زیبایی نبود!
بعضی اعتقاد دارند نام آیپد انتخاب چندان مناسبی نبود. همگی پیش از معرفی اولین آیفون در سال 2007 انتظار داشتند گوشی اپل iPhone نام بگیرد و همان‌طور هم شد. اما در مورد تبلت برخی انتظار داشتند نامی مانند iTablet، iTab و یا iSlate انتخاب شود که شاید حالا مسخره به نظر برسد.
به هر حال اپل تصمیم گرفت نام iPad را انتخاب کند که حرف دوم آن مانند سایر آی‌دیوایس‌های این شرکت iPhone و iPod Touch حرف P باشد. حالا دیگر خیلی‌ها با واژه آیپد آشنایی بیشتری دارند تا تبلت و برخی به اشتباه تبلت‌های سایر شرکت‌ها را نیز آیپد صدا می‌زنند! این قدرت بازاریابی، تبلیغات و هنر جادویی اپل را نشان می‌دهد که چگونه تبلت‌هایی که فروش چندانی نداشتند را دگرگون کرد.
یاهو، بینگ، گوگل و حتی اپل احتمالاً در ابتدای شکل‌گیری نام‌های تمسخرآمیزی داشته‌اند اما حالا میلیاردها دلار می‌ارزند و به برندهایی جهانی تبدیل شده‌اند.
سه – تایپ روی آیپد طاقت‌فرسا بود
درست است که از همان ابتدا لوازم جانبی برای تایپ مانند کیبوردهای بی‌سیم آیپد وجود داشتند اما اگر قرار بود آیپد ما را از لپ‌تاپ برای کارهای روزمره بی‌نیاز کند باید تایپ بر روی آن نیز به راحتی انجام می‌شد. آن زمان آیپد بزرگ و سنگین بود و تایپ بر روی آن نیز مشکل و طاقت‌فرسا. هر چه بیشتر جلو رفتیم اپلیکیشن‌ها نیاز خود را به کیبورد کمتر کرده و رابط کاربری iOS نیز با جسچرها مختلف نیاز به دکمه را از بین برد. حالا می‌توانید آیپد 450 گرمی اپل را به راحتی بلند کرده و با کیبورد دوقسمتی تایپ کنید و یا با سیری گفتار را به نوشتار تبدیل کنید.
به این ترتیب اگر برای تایپ مقالات، نوشتن ایمیل‌های طولانی و یا ترجمه از آیپد استفاده نمی‌کنید نیازی به خرید یک کیبورد فیزیکی نیز ندارید و اگر صفحات وب مورد علاقه خود را بوک‌مارک کرده باشید شاید هیچ‌گاه از کیبورد مجازی آیپد استفاده نکنید.
چهار – من به یک آی‌پاد غول‌آسا نیاز ندارم!
استیو جابز مخالف تبلت‌های 7 اینچی بود و به اعتقاد او اندازه مناسب برای یک تبلت همان 9.7 اینچ با نسبت تصویر 4:3 بود. به این ترتیب آیپد جایی میان مک‌بوک و آیفون قرار می‌گرفت و برخی افراد به‌ویژه با وزن نسبتاً بالای آن دلیلی برای خریدن تبلت احساس نمی‌کردند. آیپد اولیه در واقع درست شبیه به یک آی‌پاد تاچ غول‌آسا بود و کاربران ترجیح می‌دادند به جای آن یک آی‌پاد خریده و در کنار لپ‌تاپ خود از آن استفاده کنند.
چند سال بعد اپل سرانجام آیپد مینی را معرفی کرد که طرفداران زیادی هم پیدا کرد اما به لطف فناوری‌‌های جدید آیپد 9.7 اینچی سبک‌تر،کوچک‌تر و باریک‌تر شد تا کماکان محبوب باقی بماند.
پنج – با وجود لپ‌تاپ نیازی به آیپد ندارم
ابتدا بسیاری تصور کردند که اپل قصد دارد با آیپد آرام آرام لپ‌تاپ را منقرض کرده و تبلت را جایگیزین آن کند اما استیو جابز پس از این‌که اعلام کرد فروش آیپد در سال 2010 از مک‌بوک پیشی گرفته گفت که این محصول در واقع یک دسته جدید گجت‌ها محسوب می‌شود و قرار نیست جایگزین مک‌بوک شود.
به این ترتیب حالا برای تماشای فیلم و وبگردی استفاده از آیپد بسیار لذت‌بخش‌تر و راحت‌تر از مک‌بوک است و در واقع برای انجام کارهای خاصی اپل به نحوی نیاز به استفاده از یک دستگاه دیگر را در کاربران ایجاد کرده است.
شش – سیستم‌عامل iOS در آن‌زمان بسیار ابتدایی‌تر بود
بسیاری امیدوار بودند اپل آیپد را با سیستم‌عامل Mac OS رونمایی کند و از این‌که این تبلت با iOS معرفی شد بسیار خشمگین شده و آن را یک آی‌پاد تاچ غول‌آسا نامیدند. در واقع iOS در آن زمان به هیچ‌وجه یک سیستم‌عامل مناسب برای تبلت محسوب نمی‌شد. خبری از مالتی‌تسکینگ نبود و نمی‌توانستید در هنگام گوش دادن به رادیو Pandora یک مقاله بخوانید و یا هنگام چک کردن ایمیل چت کنید. البته iOS هنوز هم برخلاف تبلت‌های سامسونگ امکان اجرای دو اپلیکیشن کنار یکدیگر را ندارد اما حداقل برخی اپلیکیشن‌ها می‌توانند کماکان در پس‌زمینه فعال بمانند.
iOS همچنین اکوسیستم مناسب تبلت نبود و کسی برای آن اپلیکیشن‌های واقعاً مفیدی متصور نمی‌شد. در مقایسه با Mac OS آیپد با iOS نمی‌توانست تقریباً هیچ حرفی برای گفتن داشته باشد و بیشتر به یک آی‌پاد بزرگ شبیه بود که قابلیت حمل آن نیز کمتر است!
هفت – سخت‌افزار ضعیف انجام کارها را مشکل می‌کرد
آیپد در زمان خودش از سخت‌افزاری نسبتاً قدرتمند نسبت به دستگاه‌های موبایلی دیگر استفاده می‌کرد اما در رقابت با لپ‌تاپ‌ها حرفی برای گفتن نداشت. از خودتان بپرسید در حال حاضر چه استفاده‌ای از تبلت خود می‌کنید؟ احتمالاً وبگردی، تماشای فیلم و انجام بازی. پردازنده تک‌هسته‌ای یک گیگاهرتزی Cortex-A8 به همراه 256 مگابایت رم در رندر کردن برخی صفحات وب ناتوان بود و نمی‌توانستید تجربه وبگردی با آیپد را با مک‌بوک مقایسه کنید.
همچنین علاوه بر این‌که صفحه‌نمایش 9.7 اینچی آیپد دارای نسبت تصویری مناسب تماشای فیلم‌ها نیست به دلیل سخت‌افزار و نرم‌افزار نه‌چندان قدرتمند تماشای راحت و آسان فیلم‌ها گاهاً با زیرنویس هم عملی نبود. بازی‌های موبایلی و لمسی آن زمان چندان جذاب نبودند و از آن‌جا که آیپد صفحه‌نمایشی بسیار بزرگ‌تر از آیفون داشت بازی‌ها حتی ابتدایی‌تر به نظر رسیده و کسی متصور نمی‌شد روزی بازی‌هایی با کیفیت با بهره‌گیری کامل از کنترل لمسی و شتاب‌سنج عرضه شوند.
به این ترتیب کارهایی که روزانه با تبلت خود انجام می‌دهید آن زمان با آیپد چندان هم لذت‌بخش نبود و کسی فکرش را نمی‌کرد آیپد روزی تا این حد پیشرفت کند.