چگونه سربازان نخبه در دوران جنگ سرد بمب‌های اتمی را در کوله پشتی حمل می‌کردند!؟
در دوران جنگ سرد و در نتیجه مطالعات محققان آمریکایی، روشی خاص برای انهدام و تخریب پناهگاه‌ها با استفاده از به کارگیری بمب اتمی سبک که توسط نیروهای زبده به صورت کوله‌هایی به میدان جنگ حمل می‌شد، ابداع شد.
بیست سال از انفجار بمب اتمی در هیروشیما و ناکازاکی می‌گذشت و ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی به سختی در جنگ سرد درگیر بودند. تنش‌ها بالا گرفته بودند،
اگرچه شوروی در زمینه نیروها و مهمات معمول، برتری محسوسی نسبت به آمریکا داشت، ایالات متحده آمریکا دارای منابع عظیمی از بمب اتمی بود. با طرز فکر رئیس جمهور وقت ایلات متحده یعنی آیزنهاور، هر گونه هجوم نیروهای شوروی با اقدامات تلافی‌جویانه سختی همراه می‌شد.
به کارگیری بمب اتمی به ایجاد کشته‌های زیاد در نیروهای طرفین منجر می‌شد و به همین دلیل و به منظور کاهش تلفات، مهندسین ارتش به دنبال دستیابی به روشی بودند که تنها به از بین رفتن نیروهای سازمانی مهاجمین منجر شود و از سویی دیگر از کشته شدن میلیون‌ها انسان جلوگیری شود.
در نتیجه مطالعات محققان، روشی خاص برای انهدام و تخریب پناهگاه‌ها با استفاده از به کارگیری بمب اتمی سبک که توسط نیروهای زبده به صورت کوله‌هایی به میدان جنگ حمل می‌شد، ابداع شد.
این بمب های اتمی و سلاح‌ها توسط چترهای نجات، پیاده‌روی و حتی با اسکی با استفاده از کوله‌پشتی به محل مورد نظر حمل می‌شدند. این سربازان به نحوی آموزش دیده بودند تا خود را در معرض خطری بزرگ قرار دهند و از رسیدن بمب اتمی به مقصد اطمینان حاصل کنند. چیزی که شاید این روزها عملیات انتحاری نام دارد!
Source: Theverge